කම්කරු ජීවිතය හෙවත් ආබාගේ කතාව

මම ඔහුට ආබා කියා අමතන්නම්. ඔහුත් මමත් සේවය කළේ ලොව පුරා ව්‍යාප්ත ක්ෂණික ආහාර (Fast Food) විකුණන ආපනශාලාවක. සතියක ඇවෑමෙන් පසුගිය දා සේවයට වාර්තා කිරීමට තිබූ මට ඇමතුමක් ලැබුණේ ආබා හදිසි හෘදාබාධයකට ලක්ව මිය ගිය බවත්, එනිසා සේවය කිරීමට පිරිස් නොමැති නිසා හැකිනම් ඉක්මණින් පැමිණෙන ලෙසත්ය. ඉක්මනට පැමිණෙන එක කෙසේ වෙතත් “ආබාගේ මරණය“ ගැන ඇසුණු සැණින් ඇතිවූ කම්පනය වෙනදටත් වඩා විනාඩි කිහිපයක් මාව ප්‍රමාද කළා. දැනටත් මතක් වෙද්දි මාව පුදුමයට පත්කරන්නේ මට පණිවුඩය ලබා දුන් කෙනා විසින් ඒක සන්නිවේදනය කරපු දෘඩ ආකාරයත්, ඔහු මරණය දැනුම්දීමෙන් පසුව මා ලද කම්පනය තුට්ටුවකටවත් මායිම් නොකර දුරකථනය විසන්ධි කිරීමත්ය.

ආබාගේ මරණය ඇසූ සැණින් මාව කම්පනයට පත්කිරීමට කරුණු දෙකක් මූලිකව හේතුවුණා. ඒකෙ මුල්ම හේතුව වුණේ ඔහුගේ මරණයෙන් පස්සේ ඇතිවන ඛේදවාචකය. අනෙක් කාරණය වුණේ ආබාගේ ජීවතයයි මගේ ජීවිතයයි අතර තිබුණු සමානකම් හින්දා මට මං පිළිබදව දැණුනු අවිනිශ්චිතතාවය.

ආබායි මමයි ඇවිල්ලා හිටියේ නොදියුණු යැයි සම්මත රටවල්වලින්. ඔහු අප්‍රිකාවේ රටකින් ඇවිත් දියුණු රටක මූලික දුෂ්කර කාලය අවසන්කරමින් හිටියේ. හරියටම දන්නෙ නැති වුණත් ඔහු ඉහළ අධ්‍යාපනයක් ලැබුවෙක් බව ඔහුගේ ඇසුරේදී මට තේරුණු දෙයක්. විශේෂයෙන්ම තරුණ වියේ අවසන් භාගය ගතකරමින් සිටි ඔහු ෆාස්ට් ෆුඩ් සම්ප්‍රදායේ වැඩවලට වඩා ඉහළ බුද්ධි මට්ටමිකින් යුතු රැකියාවක අත්දැකීම් ලද්දෙක් කියල බැලූ බැල්මටම පෙන්න තිබුණු දෙයක්. මිනිස්සුන්ට කතාකරන මටසිලිටු ආකාරය නිසා ඔහු තමන්වම අපහසුතාවයට පත්වෙන ආකාරය මම අදුරගෙන තිබුණා. ඒ ගතිගුණයම ඔහුගේ අකල්මරණය ඉක්මන්කරන්න ඇති කියන හැගීම ඇතිකරවන්නෙ විශාල කණගාටුවක්.

සාමාන්‍ය කම්කරු වෙලා ඉදලා ආබා වැඩ පරීක්ෂක කෙනෙක් වුනේ ඉතා මෑතකදි. ඒ තනතුරු වලට වෙනම නම් තියෙනවා. සාමාන්‍ය කම්කරු කියන්නේ Crew Member එතකොට වැඩ පරීක්ෂක කියන්නෙ Assistant Manager ( හරි ලස්සන තනතුරු නේද?) මට හිතෙන හැටියට නම් ආබාගේ මරණය ඉක්මන් කළේ මේ උසස්වීම. ඔහු සාමාන්‍ය කණ්ඩායමේ සේවය කරන කොට ඉතා සහයෝගී සම්පන්න, විහිළු තහළු වලින් යුතු , ඕනම අපහසු කර්තව්‍යයක් වුණත් ඉතා පහසුවෙන් අවසන් කරන සුළු කෙනෙක් ලෙසයි ප්‍රසිද්ධ වෙලා හිටියේ. විශේෂයෙන්ම ඔහුගේ උසස්වීම ඉක්මන් වෙන්න මේ ගතිගුණ බලපෑවා. ඒත් මේ ගතිගුණ ඔහුට හොද වැඩපරීක්ෂණ කළමණාකරුවෙක් වෙන්න බලපෑවේ නෑ.

වැඩපරීක්ෂක කෙනෙක් කියන්නෙ ලංකාවේ හොදින් දන්න සුපර්වයිසර් කියන තනතුර වගේ එකක්. ඒ අය තමයි නිශ්චිත පැය ගණනක සේවයට ආපු පිරිස් සිය සේවා කාලය තුළදි උපරිම ආකාරයෙන් තමන්ගේ දායකත්වය ආදාළ සේවා ස්ථානයට ලබාදෙනවද කියන එකට වගකියන්නෙ. මහා පණ්ඩිතමාන කළමණාකරණ න්‍යායවල් ආවත් සෘජු ලෙසටම කායික ශ්‍රමය හා සම්බන්ධ රැකියාවලදි තවමත් මේ අතිශය දියුණු සමාගම් විසින් අනුගමනය කරන්නේ කායික හා මානසික පීඩනය රැගත් දැඩි දරදඩු කළමණාකරණ විධි. ලෝකෙ අංක එකේ ෆාස්ට් ෆුඩ් කම්පැනි එකේ දෙවැනි ශ්‍රේණියේ කළමණාකරුවෙකු වුණු ආබාට මෙතෙක් තමන් ජීවිතයේ පවත්වාගෙන ආ මටසිළුටු, සහයෝගීසම්පන්න, මිත්‍රශීලි ගතිගුණ තවදුරටත් ප්‍රශ්ණයක් වුණා. ඔහුගේ වගකීමට යටත් ඉලක්ක ඉටුනොකිරීම හේතුකොට ගෙන ඔහුට ඉහළ කළමණාකාරීත්වයෙන් එල්ලවුණු බලපෑම වැඩිවුණා. ජන්මයෙන්ම පිහිටි ඔහුගේ විවෘතභාවය නිසා දරාගත නොහැකි මේ පීඩනය ඔහු අන්අයට කීවත්, ඉන් ඔහු දරාගනිමින් සිටි පීඩනය සමනය වන බවක් පෙනුණෙ නැහැ.

පැය 24හි ක්‍රියාත්මක ආපනශාලාවක රාත්‍රී වැඩමුරය අවසන් කළ ආබා ඔහුගේ අවසාන වැඩමුරය ගැන බොහෝ කණගාටුවෙන් සිටි බවයි ඔහු සමග සිටි සගයින් නිරීක්ෂණය කොට තිබෙන්නෙ. ආපනශාලා කළමණාකරුගේ ඉලක්ක සම්පූර්ණකරගත නොහැකි වීමෙන් ඔහුගෙන් දෝෂදර්ශනයට ලක්වීම ආබාට දැඩි කම්පනයක් එක්කර තිබුණා. සිය වැඩමුරය අවසන් කර නිවසට යාමට පෙර කිහිපදෙනෙකුටම මේ බව ඔහු ප්‍රකාශකර තිබුණා. දිනකිහිපයක්ම රාත්‍රී වැඩමුර සිදුකර නිවසට ගොස් සිය දරුවන්ගේ වැඩපළ වලට සහයෝගය දෙන්න තිබූ නිසා ඔහුට ප්‍රමාණාත්මක නින්දක නොලැබෙන්නටත් ඇති. මා දන්නා තරමින් ඔහුගේ බිරිද ද රැකියාවක නිරත හෙයින් දරුවන්ගේ වැඩකටයුතු වල වගකීම් රැසක් ඔහුමත පැටවී තිබුණා.

දින කිහිපකට පසු ලද සැපදායී රාත්‍රී නින්ද ආබාට සදාකාලික නින්දක් වුණා. තමන් හා දුෂ්කර ගමන් හා සිය බිරිද සහ ළමුන් ගේ ජීවිත නෑ හිතවතුන් කිසිවෙකු නොමැති ආගන්තුක රටක තනිවීම අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නෙවෙයි. ඒත් ඔහුගේ ළමුන් හුරුවී ඇති සංස්කෘතියත්, සිය මව්රට තුළ කිසිදු ස්ථාවරත්වයක් නොවීමත් ආබාගේ බිරිද තීරණයක් ගැනීමේ දුෂ්කරතාවයක හිරකරනු නොඅනුමානයි.

මගේ වැඩමුරය වෙත කම්පනයෙන් යුතුව ගිය මා බලාපොරොත්තු වූයේ කිසියම් ආකාරයක ශෝකජනක වටපිටාවක්. පිරිස දහයක්, පහලොවක් එක්ව රැකියාව සිදුකරන ස්ථානයක වසර ගණනාවක් සේවය කළ අයෙකුගේ වියෝව එතැන ශෝකයක් ඉපිදවීමට ඉඩකඩ සලස්වා තිබුණේ නැහැ. සිය දුෂ්කර ජීවිතයෙන් ගොඩඒම සදහා සේවය ලබාදුන් ස්ථානයේ ආබාගේ හිස්තැන පිරවීමට දැනටමත් අයදුම්පත් කැදවා අවසන් බවත් අසන්නට ලැබුණා.

ආබාගේ මරණයට ස්වභාවික, ජීවවිද්‍යාත්මක කරුණු කෙතරම් බලපෑවත් එය තීව්ර කිරීම සදහා ඔහු සේවය කළ ස්ථානයෙන් ලද පීඩනය හා නිදිවර්ජිතව සේවය කිරීම අනිවාර්යෙන්ම බලපාන්නට ඇත. ඔහු වසර ගණනාවක්ම එකම තීව්රතාවයකින් මෙකී ලෝකප්‍රකට ෆාස්ට් ෆුඩ් සමාගම ‍පොහොසත් කිරීමට සිය මහන්සිය විකුණා තිබුණා. ඒ වෙනුවෙන් ඔහුට ලැබුණේ රජයෙන් නියම කොට ඇති අවම වැටුපත්, අවම සේවක පහසුකම් ප්‍රමාණයකුත් විතරයි. නිදිවර්ජිතව ගතකළ රාත්‍රීන්, සේවක හිගය පියවීම සදහා අතිරික්තව ඔහු සිදුකළ වැඩප්‍රමාණයට කිසිදු මිලක් වටිනාකමක් ලැබී තිබුණේ නැහැ. මේ සියල්ල අතරින් ලෝකෙම උජාරුවෙන් පවසන මනුෂ්‍ය ජීවිතයක් පිළිබදව වන වටිනාකමකට වෙන්කිරීමක් කොහෙන්වත් පෙන්නුම් කරේ නැහැ.

බිලියන ගණනක් ලාභ උපයන සමාගමක් තමන් වෙනුවෙන් ජීවිතය කැපකොට, අවසානයේ ඒ හේතුකොට ගෙන ජීවිතය අහිමිවූ ආබාගේ පවුල වෙත දැක්වූ කාරුණිකත්වය මාව සලිත කළා. ආපනශාලාවේ සේවක දැන්වීම් පුවරුවේ මෙහෙම ලියලා තිබුණා.

“අප අතරින් වියෝවූ ආබාගේ පවුලේ සුභසාධන‍ය වෙනුවෙන් ඔබගේ දායකත්වය ඉතා අත්‍යවශ්‍යය. ඒ වෙනුවෙන් ඔබට හැකි මුදලක් කාර්යාලයේ ඇති කැටයට දමන්න. ඒ වෙනුවෙන් අප ආයතනයෙන් යූරෝ 100 ක මුදලක් ද ලබා දී ඇත. ඔබේ කාරුණික අවදානයට ස්තූතිවන්ත වෙමු”

මීට,

කළමණාකරු